تبدیل زندگی به بندگی را دوست داریم چون می دانیم که بندگی آرامش دارد .

کلمة لااله الا الله حِصنی فمن دخل حِصنی امرنی عذاب یعنی از عذاب وجدان ،     وسوسه ها ، تشویش ها ، خاطره ها ، نگرانی ها ، ترس ها و طمع ها در امنیت هستم .

همه می دانیم که بندگی آرامش دارد موفقیت دارد و پشتیبانی دارد .

پس در تبدیل زندگی به بندگی ما مشتری زیاد داریم .

اما حکایت با دست پس می زند با پا پیش می کشد است .

وقتی سراغ هزینه ی تبدیل زندگی به بندگی می رویم ، آنجا کمی عقب نشینی می کنیم .

آیا شده فردی به دکتر برود و بگوید که من معتاد به سیگار هستم و چند وقت است که دارم آن را کنار می گذارم ، من آمده ام که شما به من کمک بکنید ولی فلان داروها را ننویسید. دکتر می گوید که اصلا چرا پیش من آمدی و من برای شما چه بنویسم ؟ اگر قرار است که من خوب بشوم خوب شدن یک هزینه دارد . 

فردی هوس کرد که نقش شیر را روی بدنش خال کوبی کند . ما با خال کوبی موافق نیستیم ولی این در داستان است . تا در حمام خال کوب شروع به زدن سوزن کرد ، طرف گفت که چقدر می سوزد  ، کجای شیر را داری خال کوبی می کنی ؟ گفت : یال شیر .گفت : یال نمی خواهد . بعد گفت که دم ، شکم و صورت هم نمی خواهد . در آخر فردی که خال کوبی می کرد گفت که بگو من اصلا شیر نمی خواهم .

اگر ما صد سال برای تبدیل زندگی به یندگی صحبت بکنیم باز کار تمام نمی شود . زندگی میلیونها مسئله است و بندگی میلیونها آمیزه است . بندگی یک کلمه ای نیست .

تبدیل زندگی به بندگی شیرین است ، مشتری زیاد د ارد زیرا همه آثار و برکات آن را می دانند و هر انسان عاقلی آنرا انتخاب می کند ولی هزینه ی تبدیل زندگی به بندگی گران است .

باید هزینه ی آنرا پرداخت کنیم . اگر قرار است که من گناه را کنار بگذارم ، اگر قرار است که به مسیر بندگی خدا بیایم اولین هزینه اش این است که من با نگاه ظاهری قضاوت نکنم .

زیرا همه بدبختی ما در زندگی این بود که نگاههای مان ظاهری و دنیایی بود .

انشاء الله تکرارهای ما بوی تکرارهای قرآن را بدهد . مثل تکرار فبای آلاء ربکما تکذبان سوره الرحمن که عروس قرآن است ، آیه 22 سوره ابراهیم که نقل قول شیطان بود ،

نوجوانی از من پرسید که اگر وعده های خدا توپُِر ، شیرین و قشنگ است است و اگر وعده های شیطان تو خالی و تلخ است پس چرا طرفداران آن زیاد است ؟

چون وعده های شیطان ظاهری ، دنیایی وغیبی است . اولین هزینه اش این است که نگاه ما ظاهری نباشد . الان این دوست ما می گوید که امان از دست این جامعه و به ما گفته اند که شما مشکلات جامعه را می دانید و نمی گویید .

در بحث ارزیابی یک نکته این است که قبل از اینکه من دیگران و جامعه را ارزیابی کنم ، آیا خودم را ارزیابی کرده ام ؟

حضرت علی (ع) می فرماید : کسانی که در خط ما هستند قبل از اینکه به عیب دیگران نگاه کنند به عیب خودشان نگاه می کنند .

همه ی ما می گوییم که جامعه دینی نشده است .

جامعه ی دینی مثل یک بسته نیست که به وسط جامعه بیفتد .

دینی بودن جامعه را خود ما باید بسازیم .

خدا بیامرزد امام معلم این جامعه را و بقول آن نویسنده این عصر را واقعا باید عصر امام نامید . امام وقتی دو نفر را عقد می کردند ، می فرمودند که بروید بسازید ، بسازید و بسازید .

 من از این بسازید سه معنا برداشت کردم .

اول اینکه با هم بسازید . یک زن و شوهر هر چه هم که تلاش بکنند معلوم نیست که تمام علایق و سلایق منطبق بر هم باشد ، پس باید با هم سازش بکنند . علی و فاطمه یگانه ای در عالم بودند که معلوم نیست که دیگر تکرار بشوند . همدیگر را بپوشانید ، گرم کنید و زیبا کنید . زیباترین وجه مرد این است که زن از او راضی باشد و زیباترین وجه زن این است که مرد از او راضی باشد . دیگر اینکه یک زندگی قشنگ مطابق بندگی بسازید ، عون فی طاعة الله . قدم به قدم زندگی مان را مواظب باشیم که در بندگی خدا باشیم . و  هوای همدیگر را داشته باشید . الان خانم هوای شکم آقا را دارد و مراقب است که حتما غذایی بخورد ، پس مراقب دین همدیگر هم باشیم . پس زندگی دینی بسازید .

دیگر اینکه اولاد صالح بسازید . سقف خانه خراب نمی شود و اولاد صالح پایین بیفتد . اگر قرار است که جامعه دینی باشد ، همه ی ما باید شروع به دینی شدن بکنیم . دین به ما می گوید که اول انگشت اتهام را به سمت جامعه نبر به سمت خودت ببر . در زمان قبل از انقلاب با اینکه حکومت طاغوت بود و بندگی خیلی سخت بود ولی آنهایی که می خواستند  بنده ی خدا باشند بودند . در خاطرات پدر آیت الله سیستانی آمده که در زمان رضاخان که چادرها را از سر می کشیدند ، او چندین سال از خانه بیرون نرفت تا چادر را از سرش بیرون نیاورند . حضرت آسیه هزینه ی بندگی در کارخ فرعون را پرداخت کرد . و جزء چهار زن برتر شد و نتیجه اش این بود که او را کشتند و هزینه ی بندگی را پرداخت .اگر قرار است که ما جامعه را اسلامی کنیم اول باید خودمان را اسلامی کنیم ، دوم خودمان و سوم خودمان . بعد خودبخود جامعه خوب می شود . من که  خوب بشوم بچه هایم خوب می شوند  و بچه هایم که خوب بشوند دوستانشان هم خوب می شوند مثل یک موج است . هم خوبی موج است و هم بدی موج است .

چرا خانواده ها فکر می کنند که اثر بد می آید ولی اثر خوب نمی آید ؟

البته اثر بد زودتر می آید ولی اثر خوب هم می آید و اثرش هم زیباتر است زیرا این الهی است . اگر من خوب بشوم چند نفری که در اداره با من کار می کنند خوب می شوند . خوبی فطری است .

حالا اگر همه می خواهیم صبر کنیم تا دیگران خوب بشوند چه اتفاقی می افتد ؟ پیرمردی که عالم بزرگواری بود در نجف زندگی می کرد . یک بقچه ای داشت که همه ی زندگی اش در آن بود . جوانی گفت که می خواهی به تو کمک کنم و بقچه را برداشت و فرار کرد .

اطرافیان به پیرمرد گفتند که بقچه ات را گرفت و رفت ، آیا چیز قیمتی در آن داشتی ؟ عالم گفت که شما خجالت نمی کشید ، جوان مردم می خواست به من کمک کند و من را در شلوغی بازار گم کرده است ، چرا به او تهمت می زنید ؟ این نوع نگاه هزینه ی بندگی است .

اگر می خواهیم آدم بشویم باید عالم را خوب بینیم . اصل بر خوب بودن است مگر اینکه خلافش ثابت بشود .

من قبول دارم که جامعه ی ما مشکلات دارد ولی این را قبول ندارم که جامعه نمی گذارد ما خوب بشویم .

وقتی ما می خواهیم بگوییم که در جامعه اشکالی هست ، نگوییم که اشکالی دارید بگوییم : اشکالی داریم . اگر بگویم اشکالی دارید خودم را مبرا کرده ام ولی اگر بگویم که اشکالی داریم خودم را هم قاطی کرده ام . این دینی تر است . قبل از اینکه به دینی شدن جامعه فکر کنیم و اظهار نظر و قضاوت کنیم اول به خودمان بپردازیم .

مقدس اردبیلی در بین نجف و کربلا پیاده می آمد .آقای اسب سواری که امام زمان (عج) بود او را سوار کرد ولی خودش خبر نداشت که این آقا کیست . حضرت از مقدس اردبیلی پرسید که فلان آقا چطور هستند ؟ گفت : که خیلی آقای خوب است . حالا اگر از من بپرسند که فلان روحانی چطور است حداقلش این است که چیزی نمی گویم ولی پیش خودم یک پرونده برایش درست می کنم . یا می گوییم خوب است ولی بگذار دهانم بسته باشد یا حالا ... مقدس اردبیلی گفت که او عالم بسیار متقی و والایی است .

نفر دیگری را پرسید و او باز هم تعریف کرد و خلاصه هر کس که آقا از او پرسید او تعریف کرد .

بالاخره آقا پرسید که شیخ احمد اردبیلی چطور مردی است ؟ آدم خوبی نیست ، اصلا به درد نمی خورد . و از خودش بدی گفت .

امام فرمود : چگونه انسان بدی است در حالیکه الان پشت سر امام زمان (عج) روی مرکب نشسته است .

فردی پیش امام سجاد (ع) آمد و گفت که من دعا می کنم که خدا من را امتحان نکند .امام فرمود که این دعا اصلا مستجاب نمی شود . بگو : خدایا من را در امتحانات قبول کن .

اینجا مدرسه است . مگر می شود که در مدرسه امتحان نباشد . مدرسه ای که امتحان نداشته باشد دیگر رتبه ای نیست . کسی از امتحان خسته می شود که از رتبه خسته بشود ولی کسی نیست که از رتبه خسته بشود ، پس نباید کس هم از امتحان خسته بشود . همه رتبه را می خواهند ولی حاضر به امتحان نیستند .  بعضی ها می گویند : بی امتحان مرا به غلامی قبول کن . این امکان ندارد .

می شود که ما مثل شیخ مقدس اردبیلی بشویم ؟ اگر قرار است که جامعه مان دینی بشود باید اول خودمان دینی بشویم .

چرا همه توقع داریم که اول دیگران درست بشوند و بعد ما درست بشویم ؟

زن و شوهر می آیند ، زن می گوید که من همه ی وظایف خودم را انجام   می دهم ولی او وظایفش را انجام نمی دهد و حاضر نیست که یک مقدار خودش را متهم کند . وقتی با آقا صحبت می کنیم می گوید که من همه ی وظایف خودم را انجام داده ام او به   وظیفه اش عمل نمی کند .

اما باقر (ع) به اسحاق فرمود : از خدا بخواه که تو را از حال تقصیر بیرون نکند . یعنی دائما احساس کنی که داری کوتاهی می کنی .

من باید اعلام کنم که در این مدتی که در برنامه بوده ام  احتمالا کوتاهی هایی کرده ام و عذر می خواهم .

 بقول حضرت امام قبل از اینکه بگویید انقلاب برای ما چکار کرده ، بپرسید  که ما برای انقلاب چکار کردیم .

من برای اسلامی شدن جامعه چکار کردم ؟

 در اداره چکار کردیم ؟

من مدیر و معلم خواستیم که فقط مبلغ باشیم ولی نه برای خودمان.

بندگی شیرین است و هزینه ی آن هم گران است ، سعی نکنیم شیرینی بندگی را بدون امتحان بدست بیاوریم  زیرا به ما نمی دهند .

اگر هم چیزی به ما بدهند قلابی است .

اولین قدم این است که باور کنیم خدا دوست دارد که ما هدایت بشویم و باور کنیم که هدایت باید از من شروع بشود .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: